احساس...

اگر بگویم احساسم چیست ،می گویید پوچ است... 

اگر بگویم دلم بقیع میخواهد،میگویید دور است... 

شاید کمی قبل تر می گفتم :آخر به کدامین گناه... 

الان که بزرگتر شدم ،می فهمم گناه لازم  نیست... 

حال می گویم به کدامین حکمتت... 

به کدامین مصلحتت... 

کوله بار سفرم را که دیده بودی!!!

چگونه دلت آمد بازش کنی؟؟؟

چگونه اشکهای بی وقفه ام را که باران باران بر گونه ام می ریخت ندیدی؟؟؟!!!

چگونه مرا به حکمت و مصلحتت روانه کردی !!!

می دانی که اینها حرفهای دلم نیست... 

می دانی که شکوه ای ندارم... 

می دانی که همیشه با حکمتهایت روزگار گذرانده ام...

اما اگر نگویم میمیرم... 

من می گویم ،تو نشنیده بگیر... 

خواهش میکنم...