بانی عشق،همـــــدم تنهایی من

عشق چیست؟؟!

 معنای زندگی به  چه تعبیر میشود؟؟

و چرااا... گاهی... جدایی؟؟

چطور درخت سبز و بلند قامت عشق که ریشه اش همان علاقه شدید قلبی است ناگهان با یک کبریت پرخطر میسوزد و شمع نفرت شده و آب میگردد؟؟!!! آخر چگونه؟؟

خواستم از عشق بگویم و بوی بهارنارنج زندگی ولی ذهنم خانه ی تشویش گشته و به مانند جاده چالوس در پیچ و خم است.حال که مینویسم گویا بوی تعفن جاهایی از زندگی مشامم را لبریز کرده و تحمل سخت است.بوی خیانت,دزد ناموس,دو رنگی و طلااااق..

خدا داند علاقه به راندن انگشتان بر کیبرد ذهنم را ندارم و هل میدهم این ماشین خسته ی ذهن را, ولی چه کنم که ذهنم درگیر است و شاید تو بدانی جواب این همه تشویش را..

در اطرافت دیده ای مرد و زنی که می نالد از خیانت و شکست و جدایی.مرد زن را رها میکند و زن گاهی مرد را.

امروز مهمان بودم بر سر سفره ی درد و دل یک مرد پر درد..

من حقی به او نمی دهم ولی آنقدر غذای این سفره درد دلم را زیاد کرد که به اینجا پناه آوردم.آری همسرش چند ماهی است که رها کرده این آشیانه زندگی را و گرسنگی عشق مانده برای دختر بچه ای بی گناه..

روزی که آمدیم همه گفتند انا لله و انا الیه راجعون,مسیر به سوی خداست و ما حرکت کردیم.ولی امروزه به کجا میرویم؟ عجب مهره های شطرنج شدیم و در دست شیطان بازی خوردیم.من نمیدانم چه باید گفت..خسته ام از این سریال شهرزاد ها.از این دیوان سالار نفس و شیطان که یه شهر را به بازی گرفته است.شنیدم در روز گذشته عزیزی گفت آن زمانی که سرت گرم بود به گذران زندگی دشمن باور همسر و فرزندت را زد.آن زمان که دیش ماهواره ات را از پشت بام بردند و تو از در آوردی دوباره,همسرت یاد هندوستان کرد فیلش.وقتی تمام زندگی ات شد کار کردن و پول در آوردن و یادت رفت که امام کاظم فرمود مرد باید اذان مغرب منزلش باشد دخترت شد بازی دست پسران لاابالی.و تو دلت خوش بود به نماز و دین ظاهرت و پسرت باورش نشانه رفت.زن سرش به زندگی گرم شد شوهرش را بردند و مرد هم اینگونه است.و در این میان هدف از زندگی گم شد.تهاجم فرهنگ غرب شد شبیه خون فرهنگی و خوابیدیم تا حال طلاق شد واژه ی با کلاس این روزها..

امروز خانه های شیک بیشتر به مجرد اجاره داده میشود و جدایی معنای زیبای راحتی میدهد.

و باز باید گفت به کجا میرویم؟؟؟؟

حرف بسیار دارم و مجال کم.هنوز زود است سخن گفتن و اگر عمری بود خواهم گفت از غفلت های این روزها.از اینکه دیگر حالمان خوب نیست و بی خبریم از خیلی از چیزها.

عذر خواهی از این همه پرگویی.و بگو جواب این تشویشات ذهنی ام را و نظرت را بر دیده ام بنگار.

التماس دعا برای پر شدن روزنه ی زندگی آنهایی که عشق زندگی شان بوی تنفر گرفته است و حرف طلاق میزند فکر و دلشان.امیدوارم دل همه تابستان بماند و سرسبزی در خانه ها موج بزند.

چه بخواهم چه نخواهم، شهدا می بینند�

گاه در حال گناهم، شهدا می بینند�

 بی تفاوت شدم و عین خیالم هم نیست�

بوی نان می دهد آهم، شهدا می بینند�

 غافلم که همه ی عمر گره خورده به هم�

تیر شیطان و نگاهم، شهدا می بینند�

 از خدا دور شدم، دور خودم می چرخم�

مدتی گم شده راهم، شهدا می بینند� 

مدعی بودم و هستم که شهادت طلبم�

با همین روی سیاهم، شهدا می بینند�

 آنقدر سر به هوا بود دلم، یادم رفت�

می رود هفته و ماهم، شهدا مي بينند 

خورشید به گود آمده سرگرم قنوت است
این آل سعود است که در حال سقوط است

هستند شیاطین همه درگیر تبانی
ایران شده آماده ی یک جنگ جهانی

آماده شده لب بزند جام جنون را
صادر کند از نفت عرب بشکه ی خون را

بیزار ز جنگیم ولی مرد جهادیم
دادیم سرودست ولی باج ندادیم

ما با احدی نیز نداریم سرجنگ
لعنت به بلادی که شد آغازگر جنگ

ما هیچ زمان حمله نکردیم به جایی
ما مرد دفاعیم ولیکن چه دفاعی!

شمشیر عجم منتظر رخصت جنگ است
مکه بشود مرکز ایران چه قشنگ است

ما منتظر حمله ای از سوی حجازیم
تا بین بقیعش حرمی ناب بسازیم 

"یا حیدر کرار" زند نقش به زودی 
بر پرچم سبز عربستان سعودی

از روضه ی عباس شرف یاد گرفتیم 
یک عمر از او یکسره امداد گرفتیم

ما غیر کفن بر تن خود جامه نداریم
ای شمر برو شوق امان نامه نداریم

با سرور و پیغمبرخود هم وطنی شد
هرکس که در این برهه اویس قرنی شد

مرشد به طرب ضرب بزن وقت حماسه ست
مداح بخوان وقت غم و سینه زنی شد

"درّ" نجف سینه ی ما از غم یاران 
خونین شد و مانند عقیق یمنی شد!

یا فاطمه گفتیم گذشتیم ز طوفان 
گفتیم "علی" ناشدنی هم شدنی شد

آماده ی آنیم بپوشیم کفن را
ایران که نمرده ست بگیرند یمن را

هر شاه سعودی شده یک نوکر دربست
در پشت لباس عربی فتنه ی غرب ست

ننگی که به پیشانی شاهان سعودیست
زیر سر یک مشت مسلمان یهودیست!

چشمان جهان در پی آن یکه سوار است
این عطر یمانیست که لبریز بهار است



(محسن کاویانی)

السلام علیک یا اباعبدالله و علی الارواح التی حلت بفنائک، علیک منی سلام الله ابدا ما بقیت و بقی اللیل و النهار و لا جعله الله آخر العهد منی لزیارتکم

السلام علی الحسین و علی علی بن الحسین و علی اولاد الحسین و علی اصحاب الحسین

و رحمة الله و برکاته

سلام،نمیدونم هنوز برای کسی آشنا هستم اینجا یا نه.امروز که برگشته ام خاک غربت بر جای جای وبلاگم نشسته است و خانه تکانی لازم است.قصد دارم دوباره بنویسم مثل روزهای خوش اون روزها،امیدوارم خداوند همچنان یاورم باشد تا دوباره قدرت بگیرم برای حرکت قلمم.

توکل به خدا.یا علی

یکی از سخت ترین چیزها برای انسان وداع است.

اینکه بخواهی روزی از محبوبی جدا شوی...

اینکه روزی نیمه ای از زندگی ات بخواهد نباشد..

اینکه محبوبی برای رفتنش مقدمه چینی کند..

اینکه محبوبی را آنقدر دوست بداری که فکر کنی همیشه هست.توام نباشی او میماند..

اینکه تنها فکری که در سر نداری جداییس

اینکه محبوبت را ببرند و تو نتوانی کاری کنی..

سخت است

جدایی سخت است

وداع سخت است

اینکه دیگر دستت بهش نرسد سخت است

اینکه دیگر در دست و بالت نباشد سخت است

درد است

بدرقه درد است

خداحافظی درد است

گریه درد است

اینکه بگویی خدا بهمراهت درد است

غم است

دل پر ز غم است

اینکه دیگر یک لحظه هم محبوب نباشد غم است

اینکه محبوب معشوق باشد غم تر

زخم است

اینکه تنها باشی و نباشد زخم است

وقتی گریه میکنی و اشک هایت پاک نمیشود زخم است

وقتی نیست تا مراقبت باشد زخم است..

سخت است،درد است،غم است،زخم است..

اومد در خیمه ی خواهر...

اینبار داستان فرق میکرد.حسین لباس رزم بر تن دارد.خواهر باید بروم.زینب عرض کرد.داداش یه سوال: آیا تو را میکشند؟فرمود :زینب جان مراقب فرزندان و زنان باش.زینب پرسید:داداش تو را میکشند؟فرمود:تو امید خیمه ها هستی؟ همه به تو امید دارند.نکند شیطان صبرت را بدزدد.

زینب بی طاقت شد.بلند تر پرسید:میگم تو را میکشند؟؟؟

حسین فرمود:آری خواهرم.امروز روز وداع است..

زینب از جا بلند شد شیهه ای زد بر زمین افتاد و بیهوش شد..

فکرش را نمیکرد لحظه ی آخر است...

فکر نمیکرد عمری باید با خاطرات حسینش زندگی کند

فکرش را نمیکرد روزی دیگر چهره ی شمس را نمیبیند...

.

.

.

حسینش رفت...

طاقت نیاورد.به دنبال برادر راهی شد.لحظه ها را دنبال میکرد.گریه امانش نمیداد.چند بار حسین قصد کرد برود و باز برگشت خواهر را در آغوش گرفت.زینب بی تابی میکرد...

مرو برادرم...

مرو هستی خواهر...

بیچاره دل حسین...

دست بر سینه ی خواهر گذاشت تجلی ولایتی کرد تا زینب آرام شد وگرنه همان جا قبل از حسین جان داده بود.مگر میشود معشوق را ببرند و تو بی تاب نگردی...

دیگه لحظه ای سر برنگرداند.همه جا با حسین رفت...

لحظه ی وداع رسید.(آنقدر حالم بد است که تا آخر میگم.طاقت نداری همراه نشو)

7 نفر رفتند داخل گودال برگشتند دست و پایشان میلرزید.گفتند کار ما نیست.او ذکر خدا میگوید.قرآن میخواند.نا نجیب دید اینطور نمیشود سنان را خبر کرد.سنان نیزه دار قهاری بود.گفت برو حسین رو با نیزه ات خاموش کن..

شمر وارد گودال شد..

میدانی چگونه؟با چکمه بر سینه ی حسین پرید.بر روی سینه نشست.زینب رسید بالای گودال.دید لحظه ی آخر است.شمر روی سینه نشسته خنجر در آورده...شاید گفته باشد کاری کنم یک لحظه ی دیگر بیشتر حسینم را ببینم.توانش را جمع کرد.بغضش را فرو نشاند.فریاد زد یابن خبیثه رو سینه ی برادر من نشسته ای؟ شمر برگشت دید زینبه.عصبانی شد.از رو سینه بلند شد.رفت بالای گودال.حال حسین کمی سینه اش سبک شده است.چشم میچرخواند خواهر را ببیند.نکند زینبش اذیت شود.رو کرد به زینب گفت تو بر سر من داد میزنی؟به من اهانت کردی؟چنان بی هوا بر صورت زینب زد که نقش زمین شد...

برگشت به گودال.اینبار عصبانی تر بود.رو سینه نشست.نمیدونم حسین اون لحظه چه حالی داشت.توانی برای مبارزه نداشت.خنجر بر گلو گذاشت هرکاری کرد نبرید.یک لحظه ی دیگر باز اضافه شد تا زینب برادر را بیشتر ببیند.عصبانی تر شد سر را برگردوند.چطور میشه رو سینه نشسته باشی سر را برگردانی؟..

12 ضربه با خنجر از پشت زد.سر را که از گودال بیرون آورد حمله کردند بر بدن.در اعترافات یکی از این مجرمان آمده که من فقط دنبال زینب کردم چادرش را بگیرم فرار کرد چادرش زیر پایش گیر کرد و زمین خورد.

داستان گذشت.زینب یک فرصت دیگر دارد برادر را ببیند.شب 11 ام وارد قتله گاه شد.دنبال بدن برادر میگشت.هرچه گشت چیزی نیافت.از یه بدن رد شد ناگهان دید صدایی می آید. اُخـَــیَّ إلـَــیَّ

بیا سوی من.برگشت.شمشیر شکسته ها رو کنار زد.نیزه شکسته ها رو کنار زد.دیگر چیزی نبود.چند تکه ای از یه بدن باقی ماند.تعجب کرد.پرسید آیا تویی برادرم؟

دیدی آخر حب دنیا دست و پایم را گرفت

رفته رفته دل ربود از من  خدایم را گرفت

چشمه ی اشکم نمی جوشد چرا علت ز چیست؟

من چه کردم که خدا حال بکایم را گرفت

من به دنبال اجابت ها که نه اما چرا

لذت گوشه نشینی و دعایم را گرفت؟

بازی دنیاست اگر بی درد و غم بار آمدم

و چه بد شد این دل درد آشنایم را گرفت

روزگاری آرزوی من شهادت بود و بس

بعد آن دوران، زمان، حال و هوایم را گرفت

در میان قلب خود هر روز زائر می شدم

آه، شیطان رخنه کرد و کربلایم را گرفت

من بدی کردم، زمین خوردم، ولی ارباب بود

که میان روضه هایش دست هایم را گرفت

از چه؟

از که؟

از ناجوانمردی ها یا اهانت ها؟

یکی افترا میزند و آن یک دل میشکند..

یکی توهین میکند و دلیلش هم نهان است..

از چه گویم؟؟

کسی گوید چه زیباست دل نوشته هایت باز برایم بنویس..

دلی که پر ز غم است چگونه زیبا میشود؟

گر سفره ی دل باز کنم زیبایی نمیبینی..

فعلا خسته ام

خسته

خسته

حال و هوایی نیست

نباشم گویا شادی عده ای بیشتر میشود..

اگر شد روزی بر میگردم..

فعلا از دست عده ای دل شکسته ام

بسم رب الحسین(ع)

یک عمر سوختم ز داغ کربلا

هرچه گفتم، هر چه کردم ،ندیدم من جواب

خوبان همه رفتند و مرا جا گذاشتند

رفتند به سویت بر دل من پا گذاشتند

هر که زائر گشت بانگ زد و هروله کرد

هر که رفت به کربلا ما را که دید مسخره کرد

یادت می آید چقدر گریان شدم

سوختم،شعر گفتم،غمناک شدم

با خودم گفتم که من را تو نخوای

حتم داشتم کربلا را من نیام

هر چه گفتم که دل من فقط کربلا میخواد

هرسال را تو گفتی همه آیند و این نیاد

همه فریاد زدند که چقدر بانگ زنی

خوب برو به کربلا تو فقط حرف میزنی

حتم داشتم تو باید اذن دهی تا که بیام

کربلا من خودم امکان ندارد توانم که بیام

ای خدا شکر کربلایم آخر سر امضا شد

من جامانده و دور افتاده براتم امضا شد

من که بیمار خواهرت هستم دمی

کربلایم همسفر با زینبت بر من دهی

از من چه دیدی دعوتم کردی تو آقا

باور نمیکردم مرا قابل بدانی و تو آقا

می آیم با زینبت من کربلا

می آیم اربعین سوی مزارت سر جدا

بگذار بیایم خواهرت همراه شوم

من خودی ام بچه ها را یار شوم

من نبودم تیر و نیزه ها را دور کنم

من نشد تا بدنت را بو کنم

می آیم که همراه کاروانت باشم

تسلیت بهر ربابت باشم

می آیم ببینم که حسینم را چه شد

از سلیمان چه کسی انگشتر برد

چگونه اسب رویت تاختند

پنجه بر مویت زدند و بافتند

می آیم صورتت را تو نشانم بدهی

روضه ی پنهان یادم بدهی

باید بیایم تا بدانم قتله گاهت کجاست

از چه عباس بدنش دفن در سه جاست

می آیم تا خیمه ی خواهرت زینب روم

می آیم پایین پات بر سر اکبر روم

چه کنم از حال مات و متحیر گشته ام

کو توان تا ببینم که چطور و در کجا دور تو آقا گشته اند

ترسم صدای شمشیر و نیزه به گوش من رسد

وای اگر صدای نعل و استخوان هایت به گوش من رسد

حال که ابن عباس ها به سوی تو میان

بگذار نوکرت هم همره زینب بیاد

کاش صدای روضه زینب توانم گوش دهم

کاش توانم به حرفهای رباب با اصغرش من گوش دهم

می آییم با خواهرت لیک همه شرمنده ایم

رقیه دخترت نیست بین ما لیک ما همه شرمنده ایم

"فرشاد حداد"

----------------------------------------------------------

اربعین حسینی 

بعد چهل روز آمده ام پس کجایی؟

مردم به اینجا من رسیدم عزیزم گو کجایی؟

نگو دفنت کرده اند من میخوام ببینمت

آمده ام بغلت بگیرم و ببویمت

حسینم تو که بی وفا نبودی خواهرت آمده است

دلم تنگ آغوشت شده جانم به لب آمده است

خوابی چه آرام خواهرت بود در عذاب

نبودی تا ببینی که چه کردند زندگیم شد خراب

عباس رفت،تو رفتی،خواهرت ماند

بین راه هم دخترت رفت،خواهرت ماند

خواهرت ماند،خواهرت ماند ،خواهرت ماند

نگاه هیز و شادی، هلهله و خواهرت ماند

چرا جوابم نمیدهی حرفی بزن

مویم سپید گشته و کمرم خم حرفی بزن

قرار ما نبود که نیمه راه رفیقم باشی

قرار نبود زینب بماند در این عالم تو نباشی

داداش از خودم که بگذرم لیک رباب را بنگر

مات گشته ، تک و تنها بیا و بنگر

شاید حیا کند جلو آید حرفش بگوید

حتم دارم که بخواهد بار دیگر اصغرش را او ببوید

"فرشاد حداد"

 عرض سلام خدمت تمامی دوستان و تشکر مخصوصا از همه برای دعاهای خیری مستجاب شد و من ناچیز را عازم کرب و بلا کرد انشاءلله

قصد حرف زدن ندارم انقد خودم زجر کشیدم که عده ای میرفتند کربلا و من میسوختم که قصد داشتم و دارم خیلی آرام قدم بردارم تا کسی نفهمد و ناراحت نشود.

بالاخره یک روز قسمت شما شد و امروز نوبت من و فردا نوبت دوستان جا مانده و کربلا ندیده.قرار نیست همه ی شیعیان یک جا کربلایی شوند.ظرفیت نیست.لذا اگه جا موندی و امسال روزی ات نشد انقدر بیتاب مشو.جایت را به ما نرفته ها داده اند تا ما هم کربلایی شویم.دعا کن قدر جایت را بدانیم.ما هم همینطور یک روز ما جایمان را به دیگری باید بدهیم تا همه کربلایی شوند.اینجا به تعداد کربلایت بها ندهند.به کربلایی شدنت بها دهند.لذا بگذار اینبار عده ای دیگر روند.

به قوا اون عزیز " دنبال تفریح نباش،دنبال تکلیف باش".چه منی که عازم هستم و چه تویی که اربعین اینجا هستی باید دنبال تکلیفمون باشیم.اگر امسال تو جایت را به من داده ای به کار دیگر مشغول شو.نوکری برای ارباب فقط گریه کردن نیست.چای درست کردن هم نوکریست.کفش جفت کردن هم نوکری است.فکر نکن حتما کربلا باید باشی که اربابت بهت نگاه کنه.با برپایی مجالس،با نوشتن وبلاگ در این باره و موارد دیگه امسال نوکری کن.شاید منی که امسال کربلا قسمتم شده اونجا سرم گرم تفریح شود و از اربعین جا بمانم.دقت کن...

از همه دوستان التماس دعا دارم و از همه حلالیت میطلبم..اگر بر نگشتم من را فراموش نکنید..

یا علی

دیشب که بارون میبارید و همه چی رو میشست اگه میرفتی زیر بارون به ضررت میشد.وقتی یکم زیر بارون میموندی رنگ و لعاب باطنت پاک میشد تازه میفهمیدی خیلی وضعت خرابه.کاش یه بار هم من فریاد میزدم به علت اوج آلودگی دل، طرح ممنوعیت ورود انواع و اقسام (دوام تفریطي و جهالتي و کثرة شهواتي و غفلتي) از درب خانه انجام میشود.کمیل خوندی؟حتما شده چند صفحه اول رو هر شب جمعه بخون و بعد بخواب.این 4 صفت من رو بیچاره کرده.

1-مداومت در افراط گری هام در انجام کارهای زشتم.اصلا اگه شیطونم حواسش نباشه من خودم یادش میندازم من رو وسوسه کن تا باز اون کار زشت رو انجام بدم(سوء عملی) اگه آرایش میکنم اگه موهام رو مدل دار درست میکنم میام توی روز عاشورا این رو بیشترش میکنم.اصلا انگار لجبازی دارم میکنم.زیاده روی در انجام کار زشتم

2- جهل.تمام بدبختی من از روی همین جهلمه.نمیدونم دارم گناه میکنم دارم این کاری که انجام میدم گناهه.

3- کثرة شهواتی.نه فقط شهوت جنسی من انواع شهوات رو دارم.موبایلم برام شهوته.باهاش چیکارا میکنم؟چیا دارم توش؟رفتم گشتم برنامه کوفتی و شهوتی و شیطونی چی چی چت رو نصب کردم توی گوشیم که شیاطین راحت تر بتونن بهم دست رسی داشته باشن.سریع برا رفیقمم میگم ببین یه تکون میده گوشیش رو انواع و اقسام افراد رو به قول خودش اد میکنه.ما داریم به کجا میریم بچه ها؟؟؟

وبلاگ هم میشه گاهی برام شهوت.مطلبی که مینویسم.هدفی که دارم برای نوشتن.

درد جدیدی که تازگی رواج پیدا کرده رو همینجا بگم.جدیدا مد شده بعضی از دختر ها(بلا نسبت دختران پاک و با دینمون) راه میفتن توی وبلاگ های بچه مذهبی ها از پسرها درخواست ازدواج میکنن.برا خود من دختره تمام مشخصات و عکسش رو گذاشته بود که باهاش دوست بشم و برم خاستگاریش.این هم جهله هم شهوت.

آخه دختر خوب تو که اهل ایمانی چرا؟مگه تو طرفت رو میشناسی که راحت عکس و مشخصات میدی؟مگه هرکی نشست پشت صندلی و فقط مثل من قشنگ حرف زد و خودش عمل نکرد میشه همسر ایده آل زندگی؟

این دیگه چه مدلیه درست کردیم؟بعد خودش میگه پسر خوب کمه چه اشکالی داره دختر خاستگاری کنه؟اشکالی نداره ولی دختر خوب هم کمه.یه پسر خوب که به پیشنهاد یه دختر توی وبلاگ که در برخورد اول راحت عکسش رو در اختیارت میذاره و معلوم نیست این عکس رو برای چندتا دیگه هم فرستاده عمل نمیکنه.پسر دوست داره بره خاستگاری اگه خوب باشه.تو بشین خونه ایمان و حیا داشته باش بسپار به حضرت زهرا خودش برات درست میکنه..خیلی ناراحتم از این کار.بعضی دوستان هم بهم گفتن با این مدل خاستگاری مواجه شدن که تازه یکی بنده خدا اصلا دختره و ازدواج هم کرده یه دختره اشتباهی فکر کرده پسره ازش خاستگاری کرده...

اینا درده..

4-و غفلتی.من غافلم.انقدر غافلم که یهو حضرت عزرائیل تشریف میاره میگه جمع کن بساطت رو بریم.کاش اینطوری بگه یهو گلوت رو میگیره و تموم.

اینم محرم من...

دیشب با خودم گفتم اصلا از اول محرم که رفتیم زیر بیرق حسینی و داخل کساء حسینی شدیم و مشکی تن کردیم یادم رفته بندگیم.فکر کردم چه بنده خوبی شدم.حال کن ببین هنوز من مشکی تنمه ولی بقیه در آوردن.عین کبک سر کردم زیر برف.

اما همچین که بعد یک هفته "خریت در بندگی" شب جمعه میشینی پای کمیل میبینی خاک بر سرت باز هم خراب کردی.تازه میفهمی بابا چرا داری انقد بد میاری و چرا چرخ زندگیت نمیگرده(اللهم اغفر لي الذنوب التي تغير النعم)انقدر گناه کردم که نعمت ها تغییر کرده.اوووووووووووه انقدر از اول محرم مردم گریه کردن و سیاهی زدن تازه دیشب یکم پاک شدیم باران رحمت خدا بر سرمون بارید.بدبختیم نمیدونیم چرا وضعمون بهم ریخته.همش میندازیم گردن دولت و تحریم و امریکا..بابا درد من برای گناهامه(اللهم اغفر لي الذنوب التي تنزل البلاء)انقدر گناه کردم تا بلا سرم اومد.گرفتار گرونی و خشکسالی و اینها شدم.

دیشب فکر کردم اگه این پیرن مشکی رو الان در بیارن هیچی ندارم.چند نفر اطرافیانمون مردن؟نماز خون و بی نماز و بی دین؟هنوز بازم توی غسالخونه هم دارم غیبت میکنم و میخندم.

چرا ما اینطوری شدیم؟؟؟

چرا توی کنکور بندگی یکی مثل آیت الله بهجت شد نفر اول و من شدم آخر؟کلاسمون که یکی بود! هر دو رو یه خدا آموزش داد کتابمون هم یکی بود...

چرا هنوز نمیخوام باور کنم که اگه تمام اعمال واجب و مستحب رو انجام بدم ولی از یک عالم و فقیه و مرجع تقلید پیروی نکنم همه ی اعمالم باطله.لج میکنم میگم از همه ی خواننده ها و مدل ها و تیپ ها تقلید میکنم ولی توی دینم که باید مسائلش رو بدونم تقلید نمیکنم.

چرا از صبح این همه کار میکنم ولی 17 رکعت نماز که کلا 20 دقیقه طول میکشه رو انجام نمیدم؟تازه انجام هم میدم میذارم آخر وقت...

وای خدا دارم از دست خودم دق میکنم..

راستی راستی تو چطوری من رو تحمل میکنی؟باز خوبه یه لقمه غذا رو جلوم پرت میکنی..

--------------------------------------------

ایام اسیری عمه جان امام زمانه(عج).یادت باشه هنوز ماجرای عاشورا ادامه داره.هنوز دارن عده ای به شهادت میرسن در راه اسارت نکنه مثل عوضی های خیابون آهنگ بذاریم و شادی کنیم.میدونی چه کسایی رو اسیر کردن و زندان بردن؟

یه وقت پیامبر با حضرت زهرا(س) در منزل بود مرد نابینایی وارد خانه حضرت شد حضرت زهرا چادر به سر کرد.پیامبر فرمود دخترم این مرد نابیناس چرا چادر سرت کردی.عرض کرد او نابیناس و مرا نمیبیند ولی من که او را میبینم..

اینا یه همچین خونواده ای بودن.حالا رفتن به اسارت.میگن سر هر چهار راه می ایستادن هر کوچه که شلوغ تر بود اسرا رو از اونجا میبردن.یه جا این سرها خیلی نزدیک محمل زنان شده بود حضرت فرمود این سرها رو ببرید جلوتر این مردهای نامحرم هم به سرها نگاه میکنن هم به ما زنها.نامرد لج کرد دستور داد سرها رو پخش کردند میون محمل زن ها.جلوی هر محملی یه سر گذاشتند.سر قاسم رو بردند جلوی محمل نجمه.سر علی اصغر رو جلوی محمل رباب.سر حسین رو آوردن جلو محمل حضرت زینب..

خیلی اذیت کردن ما هیچی نمیدونم..

الان این خاندان در زندان های نمور کوفه به سر میبرند.

آری زینبی که هربار میخواست از خونه بیرون بره برادر ها اطرافش را میگرفتند که حتی نامحرم سایه اش رو نبینه توی زندان های نمور کوفه تنها به سر میبره..

همین که رسیدند به دروازه کوفه حضرت زینب یاد خاطرات پدرش افتاد.یه روز توی همین کوفه پدرش کیسه های خرما میبرد درب خانه یتیم های کوفه.خودش هم اینجا قرآن درس میداد.همه میگفتن ایشالله یه روز جبران کنیم.حالا همون یتیم ها بزرگ شده اند و سر حسین رو میرقصونند توی شهر...